ເລື່ອງສັ້ນ: ຂອງເຫຼືືືືອ

ບົວຫຼົົົງບຶງ

ບົດກະວີ:        “ ບົວຫຼົງບຶງ ”

ລູກແມ່ຈອນຈາກບ້ານ        ນານລ່ວງຫຼາຍປີ
ທີ່ສຶກສາຫາຮຽນ                ຢູ່ວຽງວັງກວ້າງ
ແມ່ນັ່ງຄອງທາງບ້ານ          ຄອຍວັນລູກຕ່າວ
ຄອຍຫານາງໝ່ອມເຈົ້າ       ມາບ້ານເກົ່າເຮົາ

ແຕ່ເວລາຜ່ານພົ້ນ             ກາຍສີ່ປີປາຍ
ດວງໃຈຂອງມານດາ          ບໍ່ຄືນນາແໜງໜ້າ
ແມ່ຜູ້ຄົນຄອຍຖ້າ               ວັນເວລາຂົມຂື່ນ
ທຸກໆຄືນຮ່ຳໄຫ້                 ອາໄລເຈົ້າລູກບຸດຕີ

ລູກເອີຍ ແມ່ຜູ້ຄອຍຢູ່ບ້ານ      ນານນັບເວລາວັນ
ວ່າດວງໃຈຈະຫັນ                 ຕ່າວຄືນມາບ້ານ
ການເວລານານເນີ້ນ              ລູກເຫີນຮາມຫ່າງ
ທາງແມ່ແລະພໍ່ນີ້                  ຄອຍເຊົ້າຄໍ່າແລງ

ແຍງສຸລິຍາເຍດຄ້ອຍ            ລອຍລັບນະພາບົນ
ແນມຊຸມຊົນຊາວນາ              ກໍອວ່າຍມາຫາບ້ານ
ຝູງນົກກາກໍເວີນເວີ້ນ            ຄືນເຮືອນຮັງຢູ່
ບາດດູຫຼັງງວາກໜ້າ            ລູກຫຼ້າແມ່ບໍ່ມາ

ແມ່ນີ້ນາສະອື້ນໄຫ້               ຍາມລູກໄລລາໜີ
ບຸດຕີສັງມາລືມ                    ຖິ່ນຖານຄາວເຄົ້າ
ຢູ່ວຽງທອງສິໄລກ້າວ             ເຮືອນເຂົາບ້ານເພິ່ນ
ຈົນວ່າເຫີນຫ່າງຮ້າງ           ເຮືອນນ້ອຍຕູບຕອງ ຊັ້ນບໍ?

ແມ່ນັ່ງຄອຍຄ່ອງຖ້າ              ກາງຮ່າສາຍຝົນ
ເຮັ່ງຮົນເວວົນຄິດ                 ຄ່ຳຄວນຄະນິງໄຫ້
ເຫຼືອໃຈລູກແໜງໜ້າ           ມານດາຜູ້ເປັນແມ່
ຫຼົງກະແສບ່ອນຟ້າ               ຈົນລືມນາໄຮ່ເຂົ້າ
                                          ບ່ອນເຈົ້າໃຫຍ່ໂຕ ຊັ້ນບໍ

ລືມແລ້ວບໍລູກຫຼ້າ                ວາຈາແມ່ຄອຍສອນ
ລືມແລ້ວບໍເຮືອນນອນ         ຕູບຕອງຫຼັງນີ້
ໄປມີດີແນວໜ້າ                 ລືມລາຖານຖິ່ນ
ລືມຍຸພິນບ່ອນບ້ານ             ຕົວເຈົ້ານັ້ນຢູ່ອາໄສ ລະນໍ